အဖု၊ အက်ိတ္၊ အထံုးေလးမ်ား ။

ဒါစိုးရိမ္စရာလား အဖု၊ အက်ိတ္၊ အထံုးေလးမ်ား
“ဆရာ့စာထဲမွာေတာ့ စိုးရိမ္စရာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေရးထားတာ ဖတ္ရပါတယ္ဆရာ။ ဒါေပမဲ့ အဘြားက ဆရာကိုယ္တိုင္ ၾကည့္ၿပီး ဆံုးျဖတ္မွ စိတ္ေအးမယ္လို႔ ေျပာေနလို႔ပါ”

ဒါေတြလည္း မၾကာခဏ ေတြ႕ဖူးသည္။ ယခုေတာ့ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္။ ဆရာလည္း အေဝးေရာက္ေနၿပီ။ ဆရာေရာက္ေနတဲ့ အရပ္မွာက `စိုးရိမ္တတ္သူ` ေတြ သိပ္မရွိ။`ျမန္မာေဆး` ကေလးအား ခြံခြံေနရာက မသက္သာမွ ေခၚလာၾကေတာ့ အသည္းအသန္ ျဖစ္မွ ၾကည့္ရတာမ်ားသည္။`ေဂၚမုတၱ` ခြံၾကည့္တာ မသက္သာလို႔ ဆရာဆီ ေခၚလာတာဆိုတဲ့ လူနာလည္း ေတြ႕ဖူးသည္။ ခက္တာက `ေဂၚမုတၱ` ဘာဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ကမသိ။ ခါတိုင္းေတာ့ `အေထြေထြကုဆရာဝန္နဲ႔ ျပေနတာ မသက္သာလို႔` ဆိုတာေတြၾကားဖူးေတာ့ `အထူးကုဆရာဝန္` ဆိုတာက အေထြေထြကု ဆရာဝန္ၿပီးလွ်င္ ဒုတိယေရြးခ်ယ္မႈ ျဖစ္လာတာ ဂုဏ္ယူစရာ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ပင္ နာမည္လွလွေလး ေပးထားသည္။ `ေဂၚမုုတၱ၏ ဒုတိယလူ`ဟု။

စိုးရိမ္စရာ မဟုတ္တာကို စိုးရိမ္တတ္သူေတြအတြက္ေတာ့ ဤေဆာင္းပါးရွည္ႀကီးကို ဆက္ရဦးမည္။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ အမ်ားဆံုး ေတြ႕ရတတ္သည့္ စိုးရိမ္တတ္မႈက လည္ပင္း၊ ေနာက္ေစ့၊ နားရြက္ ေနာက္တို႔တြင္ အက်ိတ္အဖုေလးမ်ား စမ္းသပ္မိျခင္း ျဖစ္သည္။ ဒါက မေရးျဖစ္ေသး။

၁။ လည္ပင္း၊ ေနာက္ေစ့၊ နားရြက္ေနာက္တို႔မွ မနာေသာ အက်ိတ္အဖုေလးမ်ား
ကေလးတီဘီေရာဂါျဖစ္လွ်င္ လည္ပင္းမွာ အက်ိတ္ေလးမ်ားစမ္းမိတတ္သည္ဟု အမ်ားသိထားၾကသည္။ မွန္လည္း မွန္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ လည္ပင္းမွာ အက်ိတ္ေလးမ်ား စမ္းမိလွ်င္ တီဘီေရာဂါရွိသည္ဟုေတာ့ ပံုေသနည္း ဆဲြ၍မရပါ။ အက်ိတ္ဆိုတာ Lymph node ျဖစ္ပါသည္။ ခႏၶာ ကုိယ္ တစ္ေနရာရာတြင္ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ ေရာင္ရမ္းမႈမ်ား ရွိခဲ့ပါက ေရာင္ရမ္းေနသည့္ ေနရာမွ `ျပန္ရည္` (Lymph) မ်ားကို ေရပုပ္စုပ္ထုတ္စက္သဖြယ္ လာေရာက္စုပ္ယူ သန္႔ရွင္းေပးၾကသည့္ သန္႔ရွင္းေရး လုပ္သားမ်ားျဖစ္ၾကပါသည္။ အျပင္က သန္႔ရွင္းေရးလုပ္သားမ်ားႏွင့္ မတူသည့္ အခ်က္ကေတာ့ သူတို႔က အလုပ္ၿပီးလွ်င္ ျပန္မသြားတတ္ၾကပါ။ ေနာက္ထပ္ အလုပ္မ်ား ထပ္ေပၚမလားဟု ထိုင္ေစာင့္တတ္ၾကပါသည္။ အလုပ္ေသးေသး ေပၚလည္း ထပ္လုပ္သည္။ အလုပ္ႀကီးႀကီးေပၚလည္း ထပ္လုပ္သည္။ တစ္ခါ အလုပ္ေပၚတိုင္း ေပၚတုိင္း အရြယ္အစား နည္းနည္းႀကီးလာၾကသည္။ (အရည္စုပ္ေနၾကသည္ကိုး) ဘာအလုပ္မွ မရွိေတာ့သည္မွာ ႏွစ္ႏွင့္ခ်ီ ၾကာၿပီး ကာမွ အနားယူသြားၾကသည္။(ျပန္ေသးသြားၾကသည္)။ ထို႔ေၾကာင့္ အက်ိတ္မ်ား ႀကီးေနတိုင္း ေရာဂါျဖစ္ေနဆဲတန္းလန္းဟု ယူဆ၍ မရ။ ေရာဂါ ေပ်ာက္ၿပီးသားလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ အက်ိတ္က ေရာဂါမဟုတ္။ ေရာဂါကို ကုသည့္စနစ္ျဖစ္သည္။

လည္ပင္း၊ ေနာက္ေစ့၊ နားရြက္ေနာက္တုိ႔တြင္ေပၚေသာ အက်ိတ္မ်ားက ျဖစ္ႏိုင္သည့္အေၾကာင္းရင္း မ်ားစြာရွိသည္။ ဦးေခါင္းႏွင့္ လည္ပင္းတြင္မိတ္ေပါက္တာကအစ ျပည္တည္အနာေလးမ်ားျဖစ္တာ၊ အာသီးေရာင္တာ၊ လည္ေခ်ာင္းနာတာ၊ ပါးစပ္ထဲမွာ အနာေလးေတြေပါက္တာ ကေလးမ်ားတြင္ တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခု အျမဲ ျဖစ္ေနတတ္ေသာ အေၾကာင္းရင္းမ်ားစြာ ရွိသည္။ ဒါေတြေၾကာင့္ေပၚလွ်င္ အက်ိတ္က ရက္ပိုင္းခန္႔သာ ေရာင္ေပမဲ့ ျပန္ေသးသြားဖို႔ကေတာ့ လအနည္းငယ္ေစာင့္ရမည္။ သည္အခ်ိန္မွာ ကိုင္ၾကည့္လွ်င္ နာမနာေပမဲ့ စမ္းလို႔ေတာ့ ရႏိုင္သည္။ ဒီလိုကိစၥေလးမ်ိဳး တစ္ခုျဖစ္ၿပီးလို႔ အက်ိတ္က ျပန္မေသးခင္မွာ ေနာက္တစ္ခုက ေပၚလာျပန္သျဖင့္ အက်ိတ္က ႏွစ္ႏွင့္ခ်ီ၍ စမ္းလို႔ရေနတာမ်ိဳးလည္း ရွိတတ္သည္။ ေဖာ္ျပခဲ့သလုိပင္ အက်ိတ္ႀကီးႏိုင္သည့္ အေၾကာင္းရင္းတုိ႔ကလည္း မ်ားေပတာကိုး။ သည္မွာ မိဘေတြက တီဘီျဖစ္ၿပီဟု စိတ္ပူၾကျခင္းျဖစ္ေပသည္။

တီဘီက်ိတ္ကေတာ့ လည္ပင္းေအာက္ဘက္ပိုင္း ညွပ္ရိုးအေပၚ နားတစ္ဝိုက္မွာ ေတြ႕ရတာမ်ားသည္။ မ်ားေသာ အားျဖင့္ အထက္က ေဖာ္ျပခဲ့ေသာသာမန္အက်ိတ္မ်ားျဖင့္ ခြဲရခက္သည္။ အျပြတ္လုိက္ အျပြတ္လိုက္ျဖစ္ေနၿပီး တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု ခြာမရေအာင္ ကပ္ေနလွ်င္ေတာ့ တီဘီက်ိတ္ျဖစ္ဖို႔မ်ားေသာ္လည္း ရိုးရိုးအက်ိတ္ေလးမ်ားလုိ တစ္လံုးစ ႏွစ္လံုးစလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ နားရြက္ေနာက္၊ ေနာက္ေစ့တို႔မွ အက်ိတ္မ်ားကေတာ့ တီဘီႏွင့္ သိပ္မဆိုင္။

ကေလးက တီဘီ၏ အျခားလကၡဏာမ်ားျဖစ္ေသာ တေငြ႕ေငြ႕ဖ်ားေနျခင္း၊ ေခါင္းေခၽြးမ်ား ျပန္ျပန္ေနျခင္း၊ ညေနပိုင္း အဖ်ားတက္ျခင္းတို႔ ရက္ရွည္ျဖစ္ေနၿပီး အနီးအနားတြင္လည္း တီဘီေရာဂါ မသကၤာဖြယ္ရာ လူႀကီးတစ္ဦးဦး ရွိေနလွ်င္ေတာ့ ဒီအက်ိတ္ေတြက အရးႀကီးႏုိင္သည္။ ကေလးက သလိပ္လည္း စစ္လို႔မရ၊ ေသြးအေျဖကလည္း အျမဲမွန္ႏိုင္ေတာ့ ကေလးအထူးကုဆရာဝန္မ်ားက ဓာတ္မွန္ရိုက္ၾကည့္တတ္သည္။ ဒါေတြအားလံုး ေပါင္းစပ္ တြက္ခ်က္ၿပီး တီဘီေဆး တိုက္သည့္အခါလည္း ရွိမည္။ မတိုက္သည့္အခါလည္း ရွိမည္။

စိုးရိမ္သည့္ ျပႆနာက သည္မွာ ရပ္တံ့မသြား။ တီဘီေဆး ၆ လ တိုက္ေနတုန္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ျဖစ္ၿပီး ၆ လ၊ တစ္ႏွစ္ ၾကာသည္အထိပဲျဖစ္ျဖစ္ လက္ႏွင့္ ကိုင္ၾကည့္၍ အက်ိတ္မ်ား ရွိေနေသာလွ်င္ မိဘတို႔ စိတ္မခ်မ္းသာ ျဖစ္ၾကသည္။

“ဆရာ အက်ိတ္ေတြက ရွိေနတုန္းပဲ”

ခက္ၿပီ။ အစမတည္းက အက်ိတ္ေပ်ာက္ေအာင္ ေဆးတုိက္တာမွ မဟုတ္ဘဲ။ ပိုးေသေအာင္ ေဆးတိုက္ေနတာ ျဖစ္သည္။အက်ိတ္က ကိုယ့္ဘက္ကလူ။ ေရာဂါကို ကူတိုက္ေပးေနသည့္ မိတ္ေဆြမဟုတ္လား။ ဘာျဖစ္လို႔ ေပ်ာက္ခ်င္ရပါမည္လဲ။ အက်ိတ္ရွိတုန္းက တီဘီကိုရွာခဲ့သည္က အက်ိတ္ရွိသာကို မႀကိဳက္၍မွ မဟုတ္တာ။ ေရာဂါ၏ ေျခရာဟု သတ္မွတ္၍ ရွာခဲ့သည္။ သားေကာင္ကို ေတြ႕၍ သတ္ေနခ်ိန္၊ သတ္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ေျခရာ မပ်ယ္ေသးတာ ဘာအရးႀကီးလုိ႔လဲ။

ေရွ႕ပိုင္းက ကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ့သလိုပင္ အက်ိတ္တို႔က အလုပ္ၿပီးလွ်င္ ျပန္မသြားတတ္ၾကပါ။ ေနာက္ထပ္အလုပ္မ်ား ထပ္ေပၚမလားဟု ထိုင့္ေစာင့္တတ္ၾကပါသည္။ ေနာက္ဆက္တြဲ အလုပ္ေသးေသးေလးတခ်ိဳ႕ ေပၚေနလွ်င္ ႏွစ္ႏွင့္ခ်ီ၍ပင္ ေနတတ္ၾကပါသည္။ အက်ိတ္ေတြ ဆက္စမ္းမိေနတိုင္း တီဘီေရာဂါ မေပ်ာက္ေသးဟု မသတ္မွတ္ႏိုင္ပါ။
ဒီ့ထက္ဆိုးတဲ့၊ စိတ္ပူတတ္တဲ့ မိဘေတြ ရွိေသးသည္။ ဓာတ္မွန္ စသည္ျဖင့္ စစ္ေဆးၾကည့္ၿပီး ကေလးမွာ ဘာေရာဂါမွ မရွိဟု ဆရာဝန္က မွတ္ခ်က္ခ်လွ်င္ ဝမ္းသာမသြားၾက။ ဆရာဝန္ရွင္းျပေနစဥ္မွာပင္ လက္က ကေလးလည္ပင္းေလး တစမ္းစမ္းႏွင့္။ `အက်ိတ္ေတြကေတာ့ ရွိေနတာပဲ ဆရာရဲ႕` သူ႔ကေလးမွာ ေရာဂါမရွိတာေတာ့ လက္မခံႏိုင္။ ဒီဆရာဝန္ ေသေသခ်ာခ်ာ မစမ္းဘူးထင္တယ္ဆိုေသာ အိုက္တင္ႏွင့္။
`အက်ိတ္က ေရာဂါမဟုတ္ဘူးအေမ။ အက်ိတ္ဆိုတာ ေရာဂါကိုတိုက္တဲ့ ဓာတ္တစ္မ်ိဳးပဲ`
`ဘာေရာဂါလဲ ဆရာ`
`အေသးအဖဲြကအစ အစံုရွိတာေပါ့။ မိတ္ ခဏ ခဏေပါက္ရင္ေတာင္ အက်ိတ္ဆိုတာ ရွိေနတတ္တာမ်ိဳး`
`ကၽြန္မကေလးက မိတ္မွ မေပါက္ဘဲ`

ဇာတ္လမ္းက ေရွ႕ဆံုးသို႔ ျပန္လည္သြားျပန္သည္။ ရွင္း၍ပင္ မဆံုးေတာ့။ ထိုရွင္းျပရလြန္းတာေတြကို သတိရ၍ပင္ ဒီေဆာင္းပါးကို ေရးျဖစ္ျခင္းျဖစ္သည္။ အက်ိတ္ေပ်ာက္ခ်င္တဲ့ မိဘမ်ား နားလည္ႏိုင္ၾကပါေစ။

၂။ ေသြးေၾကာအထံုးေလးမ်ား Strawberry Naevus (Capillary Haemangiome)
ကေလးငယ္မ်ားတြင္ အေရျပားေပၚ၌ က်ယ္ေနေသာ ေသြးေၾကာမွ်င္မ်ား ထံုးဖြဲ႕၍ အနီျပင္ ျဖစ္ေနႏိုင္ျခင္း သံုးမ်ိဳးရွိသည္။ ဒီသံုးမ်ိဳးထဲမွာမွ အျဖစ္အမ်ားဆံုးက စေတာ္ဘယ္ရီသီး၏ မ်က္ႏွာျပင္ႏွယ္ အနီရင့္တခ်ိဳ႕ ႏုတခ်ိဳ႕ႏွင့္ မညီမညာ ျဗဳတ္ထေနေသာ ေသြးေၾကာအထံုးေလးမ်ားက အျဖစ္အမ်ားဆံုးျဖစ္သည္။ ေမြးေမြးခ်င္းေတာ့ သိပ္မသိသာ။ ေမြးၿပီးေနာက္ အသက္ႏွစ္လ ေလာက္က်မွ ရိပ္တိပ္တိပ္ စေပၚလာတတ္သည္။ ေနာက္ေတာ့ တျဖည္းျဖည္းႀကီးလာမည္။ အသက္ ၆ လခန္႕တြင္ေတာ့ အႀကီးဆံုး အရြယ္အစားေရာက္တတ္သည္။ ခႏၶာကိုယ္၏ မည္သည့္ေနရာတြင္မဆို ေတြ႕တတ္သည္။ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ရွိေနလွ်င္ေတာ့ မိဘမ်ား စိုးရိမ္တတ္ၾကသည္။ အထူးသျဖင့္ မိန္းကေလးဆိုလွ်င္ေပါ့။ ႀကီးလာလွ်င္ မလွမွာကို စိတ္ပူတတ္ၾကသည္။

ဒီအဖုအက်ိတ္ အထံုးမ်ားက ခဲြစိတ္ထုတ္ပစ္၍လည္း ရသည္။ အက်ိတ္ထဲက ေသြးေၾကာမ်ား က်ဳံ႕၍ ပိတ္သြားေအာင္ အက်ိတ္ထဲကို sclerosing agent ေခၚ `ရႈံ႕ေဆး` မ်ား ထိုးတည့္၍လည္း ရသည္။ ခြဲစိတ္ဆရာဝန္မ်ား ကၽြမ္းက်င္စြာ လုပ္ေပးေနက်ကိစၥမ်ား ျဖစ္သည္။ ဘာမွမလုပ္ဘဲ ထားေတာ့ေရာ။ ဘာမွမလုပ္ဘဲထားလွ်င္လည္း သည္ ` အထံုး`၏ သဘာဝက အသက္တစ္ႏွင္ ေနာက္ပို္င္းက စၿပီး တျဖည္းျဖည္း ျပန္က်ံဳ႕ဝင္သြားမည္။ ေနာက္အက်ဆံုး အသက္ကိုးႏွစ္ေပါ့။ အားလံုး ေပ်ာက္သြားမည္။ ေပ်ာက္သြားၿပီးလွ်င္လည္း အနာရြတ္ထင္က်န္တာ မရွိ။ ျပန္ျဖစ္တာ မရွိ။ ဒါဆိုလွ်င္ ကုသမႈဘယ္ေတာ့မွ မလိုေတာ့ဘူးလားဟု ေမးစရာရွိသည္။ ေပ်ာက္ရုံသက္သက္အတြက္ေတာ့ မလိုပါ။ ရွိေနတုန္း ဒုကၡေပးေပးေနရင္ေတာ့ ရွင္းပစ္လိုက္တာ အေကာင္းဆံုးပါဟု ေျဖရမည္သာ။

ရွိေနတုန္း ဒုကၡေပးတတ္သည့္ အထံုးမ်ားမွ
(က) မၾကာခဏခိုက္မိ၊ ေသြးထြက္၊ ျပည္္တည္၊ အနာရင္း ျဖစ္ေနေသာ ေသြးေၾကာအထံုးမ်ား။
(ခ) မ်က္ခြံေပၚတြင္ရွိေသာ ေသြးေၾကာအထံုး။ (မခြဲစိတ္၊ မဖယ္ထုတ္ဘဲ ထားပါက ျမင္ကြင္းကို ပိတ္ဆို႕ေနသည္မွာ ၾကာသြားလွ်င္ ျမင္လႊာ အားနည္းသြားတတ္သည္)
(ဂ) ေျခဖဝါးေအာက္တြင္ရွိတြင္ရွိေနေသာ ေသြးေၾကာအထံုး။ (လမ္းေလွ်ာက္ ေလ့က်င့္ရမည့္ အရြယ္တြင္ လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္ရာမွာ ကေလးဖြံၿဖိဳးတိုးတက္မႈ ေနာက္က်သြားတတ္သည္။)
(ဃ) ေပါင္ရင္းတြင္ရွိေသာ ႀကီးမားသည့္ ေသြးေၾကာအထံုး။ (ေသြးလည္ ပတ္မႈကို သူရွိရာဘက္ျခမ္းသို႕ ဘက္လိုက္ဆြဲေခၚသြားတတ္သျဖင့္ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္း ဖြံ႕ၿဖိဳးႀကီးထြားရာတြင္ အထံုးရွိေသာ ဘက္ျခမ္းက မညီမညာပို၍ ရွည္ထြက္လာတတ္သည္) စသည္တုိ႕ျဖစ္သည္။
ဘယ္ေသြးေၾကာအထံုးက ခြဲစိတ္ရန္၊ ေဆးထိုးရန္လိုအပ္သည္။ ဘယ္ေသြးေၾကာအထံုးက ဘာမွလုပ္စရာမလို ဆိုသည္ကို ဆရာဝန္က ဆံုးျဖတ္ေပးပါလိမ့္မည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ ဘာမွ လုပ္စရာမလိုတတ္ၾကပါ။

(၃) အလယ္ေကာင္တြင္ အခ်ိဳင့္ေသးေသးေလး ပါေသာ အသီးေလးမ်ား (Monllnscum Contagiosum)
အရြယ္အစားကေတာ့ ပင္အပ္ေခါင္းေလာက္ကေန မီးျခစ္ဆံေခါင္းေလာက္ အရြယ္အစား အတြင္းရွိမည္။ အတြဲလိုက္ အျပြတ္ျပြတ္လည္းေနတတ္သည္။ သီးျခား ဟိုတစ္စက္၊ ဒီတစ္စက္လည္း ရွိတတ္သည္။ နီလည္း မနီ၊ နာလည္း မနာ။ ပြားေတာ့ ပြားလာတတ္သည္။ ကပ္ၾကည့္လွ်င္ေတာ့ အလယ္ေကာင္မွာ ခ်ိဳင့္ခ်ိဳင့္ေလးေတြ႕မည္။ Pox virus ေခၚ ဗိုင္းရပ္စ္တစ္မ်ိဳးေၾကာင့္ ျဖစ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဒီဗိုင္းရပ္စ္၏ သေဘာက သူ႕ကိုေသေအာင္သတ္လို႕မရ။ သူကေတာ့ သူ႕သက္တမ္းေစ့လွ်င္ ေသသြားသည္။ ပြားေနတာကို ၾကည့္တုန္းက စိတ္ပူစရာဟု ထင္ရေသာ္လည္း ဗိုင္းရပ္စ္သက္တမ္းေစ့၍ ေသသြားေတာ့ အပြားရပ္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေၾကြကုန္သည္။ အမာရြတ္လည္း မထင္။ အစအဆံုးကေတာ့ ၆ လမွ တစ္ႏွစ္ခန္႕ၾကာတတ္သည္။

အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ ထားမိသည့္မိဘမ်ားလည္း ရွိသလို ကိုယ့္ကေလး မလွမွာစိုး၍ ေဆးၿမီးတိုမ်ိဳးစံု စမ္းၾကည့္ၾကသည့္ မိဘမ်ားလည္း ရွိသည္။ ေဆးၿမီးတိုက အခန္႕မသင့္၍ အေရျပားကို ေလာင္သြားလွ်င္ အမာရြတ္ ထင္တတ္သည္။ ဒီအေစ့ေလးေတြ ဒီအတိုင္းထားလို႔ ေၾကသြားလွ်င္ အနာရြတ္မထင္။ ဒီေတာ့ ထိုင္ေစာင့္တာ အေကာင္းဆံုး။ ၆ လၾကာၾကာ၊ တစ္ႏွစ္ၾကာၾကာေပါ့။ ခ်က္ခ်င္းေပ်ာက္ခ်င္လွ်င္ေတာ့ ခြဲစိတ္ဆရာဝန္က ခြဲစိတ္ခန္းထဲတြင္ လွ်ပ္စစ္အပ္ျဖင့္ တစ္လံုးခ်င္း ရႈိ႕ေပး၍ ရသည္။ လူႀကီးလိုေတာ့ ၿငိမ္ၿငိမ္ခံမွာမဟုတ္။ ကေလးရုန္းမည္စိုး၍ ေမ့ေဆးက ေပးရမည္။ သူ႕ဟာသူေနလည္း ေပ်ာက္မည့္အရာကို ခ်က္ခ်င္းလွခ်င္တာတစ္ခုတည္းႏွင့္ ထိုသို႕လုပ္ရမွာ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ တန္သည္ဟု မထင္။ ၾကြက္ႏို႕ႏွင့္ပင္ယွဥ္၍ စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါစို႕။ ၾကြက္ႏို႕လည္း ဒီဗိုင္းရပ္စ္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္တာပင္။ ၾကြက္ႏို႕က်ေတာ့ အျပြတ္လိုက္ျဖစ္ၿပီး အရြယ္အစားႀကီးေတာ့ လူသိပိုမ်ားသည္။ ၾကြက္ႏို႕လည္း သံုးလိုက္ၾကသည့္ ေဆးၿမီးတိုေတြကို စံုလို႔။ ပလက္စတာကပ္ရတာက တစ္မ်ိဳး၊ လိမ္းရတာ ကတစ္မ်ိဳး။ လမ္းေဘးတြင္ မသန္႔မျပန္႔ေတြ၊ ဓားေတြႏွင့္ `သမ`မည့္ ပုဂၢိဳလ္ထံ ကိုယ့္လက္ကိုယ့္ေျခ သြားအပ္သည္အထိ အသိညဏ္ထံုထိုင္းသူတို႕လည္း ရွိသည္။ ဘယ္တုန္းကမ်ား ေပ်ာက္ဖူးပါသလဲ။

အခ်ိန္တန္လွ်င္ ျပန္ထြက္လာသည္သာ။ သို႕ေသာ္ တစ္သက္လံုး ၾကြက္ႏို႕ႏွင့္ ေနရသူ ဘယ္သူရွိလို႔လဲ။ ေနာက္ေတာ့လည္း ဗိုင္းရပ္စ္ သက္တမ္းေစ့ေတာ့ ေပ်ာက္သြားသည္သာ။ သည္အခ်ိန္မွာ `ၾကြက္ႏို႔ မန္းတတ္တဲ့သူ `ႏွင့္ ေတြလိုက္လို႔ ကေတာ့ ထို `မန္းဆရာ` အေျခာက္တိုက္ နာမည္ႀကီးၿပီးသာမွတ္။

Molluscum Contagiosum ေလးေတြကလည္း ဒီဗိုင္းရပ္စ္ေၾကာင့္ ပင္ျဖစ္သည့္ ဒီအုပ္စုဝင္ ျပႆနာသာ ျဖစ္ပါသည္။ ဘာမွ လုပ္ရန္ မလိုပါ။ ရင္ေသြးတို႕ အဖု၊ အက်ိတ္၊ အထံုး၊ ျပႆနာနည္းၾကပါေစ။

ဆႏၵမြန္ျဖင့္
ေဒါက္တာရဲ (ကေလးအထူးကုဆရာဝန္)

Credit To : perfectmagazine

Posted in: Dr.ရဲၿမင့္ေက်ာ္ ။